Gerard en Mathieu
3 december 1937
Genk, 3 december 1937
Gerard, op de foto, die als tweeling ter wereld kwam in Genk, direct na zijn broer Mathieu, met zijn toegewijde ouders Jean Stinissen en Elisabeth Schreurs. Gerard werd op een vrijdag geboren, kort na zijn tweelingbroer, en begon zo zijn unieke levensverhaal. Zijn vader was beroepsmilitair en zijn moeder een kranige huisvrouw die noodgedwongen, door het verlies van twee kinderen en de oorlog, goed haar mannetje moest staan.
Guglielmo Marconi, de uitvinder van onder andere de draadloze telegraaf overleed in 1937.
Jean Stinissen & Elisabeth Schreurs, liefdevolle ouders van Gerard
"Reeds in de buikholte van mijn moeder had ik het moeilijk. Te weinig plaats, want we waren met twee. Mijn oudste broer ( twee uur vroeger ter wereld dan ik ) vond het waarschijnlijk maar niks de liefkozingen en aandacht te moeten delen met een te klein uitgevallen plager, want pesten en tergen scheen een aangeboren specialiteit van mij."
Gerard kon op een ludieke manier zijn herinneringen omschrijven. Het schrijven van teksten en muziek liepen dan ook als een rode draad door zijn verdere leven.
"Na die korte kennismaking met mijn baby- jaren, volgde een bewogen kleutertijd in volle oorlogsperiode. Vaag herinner ik me het beeld van mijn moeder op het ogenblik van het uitbreken van Wereldoorlog II. Wij logeerden toen bij nonkel Albert, de oudste broer van mijn moeder. Met flarden duiken die herinneringen op. Een ernstig, gespannen gezicht wat naderend onheil verraadt, zo zie ik haar telkens als ik aan die tijd terugdenk."
Gerard vertelt...
"Tijdens de lessen dwaalden mijn gedachten dikwijls af naar de schone dingen van het leven. Ik genoot intens met ingehouden stem van de muzikale schlagers in die periode. Zangers als Bobbejaan Schoepen met zijn zeemzoete cowboy-liederen, Jan Verbraeken die met hartverwarmende stem onze Noordzee bezong en Tony Geys, onze Limburgse jodelende fluiter, voerden me mee naar een betoverende wereld van ongekende geneugten."
Achter de oorlogsjaren
Gerard vertelt...
"De nefaste gevolgen van de oorlog behoorden stilaan tot het verleden. Als jongeling gaat de tijd veel vlugger en elke dag bracht nieuwe aandachtspunten. Vanaf 1949 raakten we verstrikt in opeenvolgende familiegebeurtenissen die bepalend waren voor de toekomst. Begin juli was er het huwelijk van onze oudste zus wat aanleiding gaf tot een lange voorbereiding. Een plezierige zaak trouwens omdat er voor die gelegenheid een pick-up of platendraaier bij te pas kwam. Gehuurd bij Bert, de man van de elektriciteitswinkel.
Ik was van dat apparaat niet weg te slaan en draaide gefascineerd alle fonoplaten. Uren na elkaar tot verveling van de andere huisgenoten. Vooral de accordeonnummers beluisterde ik wel tien keren per dag. Met lede ogen keek ik uit naar het moment waarop die platendraaier terug moest. De dag van het huwelijk speelde ik – en wie anders –permanent bedienaar van het apparaat en was in feite de eerste DJ van Genk, maar die naam was toen nog onbekend."
Luister naar de podcast waarin Gerard zijn eerste muziekinstrument leert ontdekken. De voice-over werd ingesproken door Eddy Pirotte (+2021)
"Ergens voelde ik me voorbestemd om beroepshalve de muziekwereld in te stappen. Een goedkope tweedehands piano werd gekocht bij de ondervoorzitter van de harmonie. Een zwarte buffet Zimmermann met koperen kandelaars maar spijtig een houten kader. Na elke stembeurt begonnen de snaren binnen de kortste keren te ontspannen. Om de dure en veelvuldige stembeurten te vermijden liet ik me bij de smid een stemsleutel maken.
Vanaf dat ogenblik experimenteerde ik wekelijks om ontspannen snaren terug op te vijzelen. Jaren nadien heeft die sleutel nog dienst gedaan bij talrijke stembeurten Ik heb er zelfs een tijd over nagedacht het beroep van pianostemmer te leren. De opkomst van elektronische apparatuur heeft dat verhinderd."
Gerard vertelt...
"7 juni 1961. Het was zover ! Voor de toenmalige schepen van plezier mochten we op het gemeentehuis ons jawoord geven. Gezeten in een voor die tijd luxe-wagen en geëscorteerd door enkele meerijders, ging het richting hoofdkerk waar een aantal gapers de bruiloftstoet bekeurde. Irène was gewoon subliem. Het bruidskleed zat als gegoten."
KOSTER ORGANIST TE STOKKEM
Gerard vertelt hoe hij koster organist werd....
Die maand solliciteerde ik voor een vijftal vacante betrekkingen. Een hiervan betrof de functie van studiemeester-opvoeder in een onderwijsinstelling te Dilsen-Stokkem. Met een 30-tal kandidaten nam ik deel aan een schriftelijke en mondelinge selectieproef. Enkele weken later kregen we thuis op een zaterdagvoormiddag onaangekondigd bezoek van een onbekende geestelijke, die triomfantelijk het examenresultaat kwam meedelen. Ik was de eerste en als voorzitter van de inrichtende macht en van de beheerraad wenste hij me bij voorrang te feliciteren.
Verder stelde hij zich voor als pastoor van stad Stokkem en vroeg me op de man af of ik eventueel interesse zou hebben, om naast de betrekking in het onderwijs, ook nog een voltijdse betaalde functie van koster-organist in de plaatselijke kerk te vervullen. Als extra kregen we een quasi gratis woonst vlak tegenover het kerkgebouw. Een aanbod om U tegen te zeggen !
Gerard Vertelt...., Genk 1982..
.
“Gerard, kunt gij die liedjes ook eens spelen?” Op mijn Philicorda orgel voldeed ik aan zijn wens. Meer was niet nodig om zijn emoties de vrije loop te laten. “Dat is schoon, dat is heel schoon" Een dolgelukkige man keerde tegen middernacht huiswaarts… en stond ’s anderendaags op het middaguur terug aan mijn voordeur te zingen. “Ik heb nog een liedje gemaakt en ik ben bang van het te vergeten". "Daarvoor kom ik nu even langs, dan kunt gij het nog eens opschrijven!” De tekst handelde over het oude Vlaanderen in het Bokrijks domein, maar de melodie was op een aantal onderdelen duidelijk plagiaat en afkomstig van het Engelse nummer “Chappel in the moonlight”. Twee volle dagen van het daaropvolgend weekend, inclusief nachtelijke uren had ik nodig, om een nieuwe melodie te breien op die overigens goedgelukte tekst. Door een gelukte combinatie met in de achtergrond het Limburgs Volkslied, werd dit lied een van de mooiste die op de LP prijken.
Maar vooraleer die LP er was, vloeide er nog veel water naar de zee. Vijf nummers betekende noch boter noch vis. Teveel voor een single, te weinig voor een LP. Terwijl Bèr geregeld opdook met “Ik heb weer één!” onderging ik een geestelijke metamorfose waardoor nieuwe melodietjes en bijpassende teksten me spontaan te binnen vielen. Zo creëerde ik op een mum van tijd vier eigen nummers, die samen met de zes grondig herwerkte melodietjes van Bert, voldoende waren voor een LP-editie. Vanaf toen begon pas het titanenwerk voor mij.
Het uitdenken of improviseren van verschillende partituren die in orkestverband bij elkaar horen, noemt men in de volksmond “arrangementen”. Maar wat de volksmond niet kent is de aangeboren techniek die nodig is, om voor elk instrument een zodanige partij te ontwerpen, waarbij de tekst in gelijklopend stramien door de muzikale ondersteuning gedragen wordt. Kortom, het totaal pakket van partituren moet inherent zijn aan de inhoud van het lied. Dan eerst kan men spreken van een geslaagde bewerking of arrangement.
Wekenlang heb ik avonden en nachtelijke uren opgeofferd om die tien liederen elk met zo een apart cachet of sound te voorzien. Intussen selecteerde ik geroutineerde muzikanten, zangers en een zangkoor, die allen op vrijwillige basis hun medewerking wilden verlenen. Het werd voor mij bijna een motivatieslag, want ik stond voor alles alleen. De partituren en teksten laten registreren bij Sabam was het vertrekpunt, waarbij ik Bert de eer van componist gaf van de door mij herwerkte nummers. Repetities vastleggen, dit rekening houdend met de vrije avonden van elk deelnemer afzonderlijk. Intussen een onderzoek voeren naar de prijs en mogelijkheden van een opnamestudio. Persartikels opstellen en persagenten aansporen om de promotie op gang te brengen. Een opvallende lay-out bedenken en het voorontwerp van de hoes tijdig opmaken. Regelingen treffen en afspraken maken voor een algemene foto, een makkie op zichzelf, maar probeer het maar eens met meer dan 80 personen, die allemaal afzonderlijke verplichtingen hebben.
Gelukkig kon ik terugvallen op de medewerking van uiterst bekwame en gemotiveerde muzikanten, die meer dan één jaar elke week trouw op post waren om elk nummer in de gepaste kleur voor te bereiden. En dan kwam plots een brief van het Koningshuis te Brussel! Een delegatie van het Hobby Ensemble mocht de Lp komen voorstellen aan koning Boudewijn en Koningin Fabiola.
Gerard was een hartverwarmend persoon die volop probeerde te genieten van het leven, hoewel hij diep vanbinnen veel uit het verleden met zich meedroeg. Zijn leuze, "Wees optimist, geniet steeds van het leven," weerspiegelde zijn levensovertuiging. Iedereen die hem kende, ervoer het merendeel van hun tijd met hem als positief. De rode draad in zijn leven was zijn liefde voor zijn echtgenote Irene, zijn kinderen en kleinkinderen. Zijn passie lag bij de muziek en het schrijven van teksten. Gerard zijn assen werden op de strooiweide te Genk uitgestrooid. Gerard wou zelf als voorbeeld dienen voor Levensboek.
Copyright & ontwikkeling by TroostOase © Alle rechten voorbehouden
